Al eeuwenlang dient de I-Ching (Boek der Veranderingen) als diepzinnig filosofisch werk over het universum, een gids voor ethisch leven, een handboek voor bestuur en een orakel voor persoonlijk en spiritueel inzicht.
Als een van de belangrijkste oude teksten ooit geschreven, behoort de I-Ching tot de grootste schatten aan wijsheid van de mensheid. Confucius zelf geloofde dat wie zijn leer zorgvuldig bestudeerde, creatieve bewustheid in elke omstandigheid kon ontwikkelen.
Dit oeroude werk is niet louter een filosofisch systeem, maar ook de oudste bekende methode om informatie te ontsluiten vanuit je hogere bewustzijn, met lagen historische en symbolische betekenis verborgen in zijn hexagrammen en lijnen. Het heeft zowel de Oosterse filosofie als de westerse wiskunde beïnvloed, werd voor het eerst in Europa geïntroduceerd door missionarissen in de late Ming-dynastie en later geïnterpreteerd door de lens van de binaire code. Hier is een uitgebreide uitleg.
De eerste Europese commentaar op de I-Ching verscheen aan het eind van de 15e eeuw. In de jaren 50 en 60 won het ook in het Westen aan populariteit als gids voor zelfverbetering. Vandaag de dag blijft het het meest geraadpleegde tekstboek in China en Oost-Azië.
De Duitse sinoloog Richard Wilhelm vertaalde de I-Ching, wat de basis werd voor het westerse begrip van het werk. De beroemde psychiater Carl Jung toonde grote belangstelling voor de praktische toepassingen en gebruikte het tijdens therapiesessies met patiënten. Jung merkte op dat de oude Chinezen kosmische gebeurtenissen benaderden zoals moderne natuurkundigen – met besef van de onderlinge verbondenheid van waarnemer en waargenomene.
Hij schreef:
“De oude Chinese geest beschouwt het heelal op een wijze die te vergelijken is met die van de moderne natuurkundige… De werkelijkheid onderliggend aan de I-Ching omvat zowel objectieve als subjectieve condities in de totaliteit van het moment.”
In de 17e eeuw ontwikkelde de wiskundige Gottfried Wilhelm Leibniz binaire rekenkunde na bestudering van de I-Ching, en publiceerde zijn bevindingen in Uitleg van de binaire rekenkunde, waarin hij parallellen trok tussen de hexagrammen en zijn eigen getallensysteem.
Han Boering’s I Tjing voor de 21e eeuw is een heldere, eigentijdse hervertelling van het klassieke Chinese Boek der Veranderingen. In plaats van te vervallen in abstracte symboliek of zweverigheid, weet Boering de oeroude wijsheid toegankelijk te maken voor moderne denkers. Hij vertaalt de cryptische beeldspraak van de hexagrammen naar concrete levensvragen en dagelijkse dilemma’s. Zijn aanpak is zowel nuchter als spiritueel: hij benadert de I Tjing niet als waarzeggerij, maar als een instrument voor zelfreflectie en inzicht. Daarmee biedt hij een praktische gids voor wie wil navigeren door onzekerheid, keuzes en verandering in een complexe wereld.
Oorsprong en Structuur
Volgens de legende ontstond de I-Ching bij de mythische keizer Fuxi (2800–2737 v.Chr.), die de acht trigrammen ontdekte op een schild van een schildpad. Deze trigrammen – hemel, donder, water, berg, aarde, wind/hout, vuur en meer – groeiden uit tot 64 hexagrammen, elk bestaande uit zes lijnen (gebroken Yin of ongebroken Yang).
Ongeveer 3000 jaar geleden breidde koning Wen van Zhou de tekst uit met sociale en politieke interpretaties. Elk hexagram weerspiegelt een dynamische toestand van verandering, die de voortdurende wisselwerking van het universum weerspiegelt.
Traditioneel wordt de I-Ching geraadpleegd met munten of duizendknoopstengels, waarmee hexagrammen worden gevormd die informatie uit je hogere bewustzijn ontsluiten. Elke worp bepaalt een lijn; veranderende lijnen (bij totals van 6 of 9) wijzen op transformatie. Het proces vereist een kalme en ontvankelijke geest, omdat het orakel de brug slaat tussen bewuste vraag en onbewuste wijsheid.
De acht trigrammen symboliseren fundamentele krachten en familierollen (vader, moeder, drie zonen, drie dochters) en belichamen beweging en rust. In combinaties van 64 hexagrammen bieden ze fijnzinnige inzichten. Bewegende lijnen (9 voor Yang, 6 voor Yin) dragen specifieke betekenissen, terwijl statische lijnen (7 of 8) structurele context geven.
De I-Ching overstijgt louter inzichten in de toekomst door nadruk te leggen op ethisch handelen. Elke situatie biedt een juiste of verkeerde weg, waarbij de oordelen van de tekst naar harmonie leiden. Confucianistische commentaren verrijkten de wijsheid verder, waardoor het een tijdloos instrument is voor zelfbeheersing en begrip van de complexiteit van het leven.
Uiteindelijk is de I-Ching een spiegel van het kosmos – een levend systeem dat individuen in staat stelt veranderingen met wijsheid en intentie te navigeren.
We zijn historisch gezien als heel lang bezig met de I-Ching in Nederland, daardoor kwam de eerste naamgeving uit Duitsland, Door de boeken van Richard Whilhelm, en nu gaat de meeste naamgeving meer richting de Yi-Jing, de PinYin schrijfwijze. Wil je een uitgebreider verhaal, ga naar de pagina voor de I-Tjing of naar Yi-Jing.